vrijdag 26 november 2010

Lavos

LAVOS
Reeds 20 jaar reis ik tijdens de zomermaanden door Portugal. 17 jaar terug ontmoette ik, tijdens het maken van foto's in de zoutwinningen rond Figueira,
Zé Formiga de familie Formiga. Ze leefden in een cabanne te midden van de zoutvelden, ze nodigden me uit om zondag te komen eten. Sardienen gegrild op een geimproviseerde barbecue naast de oven, een zwart gat in de muur, waarin ze hun eigen brood bakten. De lekkerste sardienen at men daar, ik bracht wijn mee en maakte foto's, door de vele spleten in de wanden kreeg men steeds mooie verrassende lichtinvallen, fotografisch zeer dankbaar.
Elk jaar bezocht ik hen meerdere keren om samen te eten en nieuwe foto's te maken. Tot 2 jaar terug, Zé Formiga was gestorven, de zoutwinning lag er desolaat en vervallen bij. Ik zocht zijn graf, vond het in een klein dorp "Lavos"
te midden van de rijst- en zoutvelden. Op het graf van Zé staat een stenen afbeelding, een foto die ik maakte.
Daarom heb ik in het cultureel centrum, enkele meters van het kerkhof, een hommage gebracht aan Zé. Geen tentoonstelling met kaders en passe-partouts maar een low-profil tentoonstelling, foto's rechtstreeks op de wand met etalage spelden, foto's van de 17 jaar dat ik Zé gekend heb.
Ik exposeerde reeds verscheidene malen in Portugal maar deze mensen kwamen nooit de drempel van een museum of galerij was te hoog.
Nu waren ze er wel zijn vrienden, zijn zonen, zijn dochters, zijn kleinkinderen enkel Rosa, de weduwe, ontbrak ze kon het emotioneel niet aan.
Het was zeer emotioneel, volwassen portugese mannen die je huilend omarmen, de plaatselijke burgemeester, Isabelle, die je met vochtige ogen bedankt voor deze tentoonstelling, het doet je iets. Heel het dorp heeft de tentoonstelling gezien, de fanfare, de toneelkring, de kaartersclub, de ... allen moesten verplicht de tentoonstelling bezoeken alvorens ze hun activiteiten of repetities starten. Iemand wou zelfs foto's kopen, maar ik wou niet verkopen, ik schonk de foto's aan de familie Formiga.
Eind augustus gaf de plaatselijke pastoor en de burgemeester een grote barbeque voor het ganse dorp, ik was de ere-gast.
Dus ik ben wereldberoemd in Lavos.